دل از دست تو عشقت مدام افسانه میخواهد 

ز تنهایی شمع و گل هزار پروانه میخواهد

دل مغمور من مشتاق دیدار تو میباشد 

دلت از من ز بی میلی دل دیوانه میخواهد 

بصدق پاک عشقم نمودی خنده و طعنه 

بجای این دل صادق دل رندانه میخواهد 

قرابت با دلی محزون چه ایرادی بسر دارد

که قلب سنگ خارایت دل بیگانه میخواهد 

نمودی قلب خود بی جان ز راه دشمنی با من 

من از روز اول گفتم دل جانانه میخواهد

لبخند و نگاهی که به من دادی همان مارا بس

چیزی که من هرگز نطلبیدم از کس

نا خواسته دلم به عشق تو شد همدم 

رحمی به دلم کن و نگاهی یکدم

آن حالت چشمان خمارت زیباست

وقت لبخند به قشنگی تمام دنیاست

گر از این لطف کنی مارا ترد

شود آه کاری که لیلی با دل مجنون کرد

مطمئن باش که این عشق بود راز دلم

تا دم مرگ بود چاره و دمساز دلم 

یه شب تا شعر سرودن با تو رفتم 

یه شب تا مرز بودن با تو رفتم

یه شب با اینکه می ترسیدم از تو ...

ولی بی اختیار تا حد آخر با تو رفتم

نه ترسی بر دلم بود و نه بغضی ... 

فقط به عشق سوختن با تو رفتم

یه شب با عطر تو خوابم پرید و ...

تمام خونه و پس کوچه هارا با تو رفتم

یه شب دیوانه تر از هر شبایی ...

واسه مجنون شدن تا عمق مردن با تو رفتم